Μεγάλο θέμα δημιουργήθηκε πρόσφατα στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής, στην οποία συζητήθηκε η υπογραφή της σύμβασης (με αριθμ.512) έργου της ΕΡΓΟΣΕ στο τμήμα Κιάτο – Ροδοδάφνη, προϋπολογισμού 93.800.000 €.
Η Ν.Δ., δια του Βουλευτού Αχαΐας κ. Νίκου Νικολόπουλου, αποκάλυψε, ότι η Διοίκηση της ΕΡΓΟΣΕ και το Υπουργείο Υποδομών προωθούν την υπογραφή της σύμβασης ενός έργου, για το οποίο:
α) Η συγχρηματοδότηση από το Β΄ Ταμείο Συνοχής δεν είναι εξασφαλισμένη, αφού η ημερομηνία επιλεξιμότητας των δαπανών των έργων του παραπάνω τμήματος της σιδηροδρομικής γραμμής έχει λήξει από τις 31/12/2010 και δεν υπάρχει επίσημη παράταση αυτής.
β) Δεν έχουν γίνει οι αναγκαίες για την εκτέλεσή του απαλλοτριώσεις, που, με βάση τα δεδομένα που υπάρχουν, απαιτούνται τουλάχιστον 2 χρόνια, στην καλύτερη περίπτωση, μέχρι να εκδικασθούν ενστάσεις κ.λ.π., προκειμένου να είναι δυνατή η διοικητική αποβολή των ιδιοκτητών.
γ) Υπάρχει καταγγελία στα αρμόδια όργανα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για παραβίαση της θεμελιώδους γενικής αρχής της διαφάνειας, η οποία καθιερώνεται από την Οδηγία 2004/17/ΕΚ
δ) Υπάρχει προσφυγή «ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΔΙΑΚΟΠΤΟΥ» στο ΣτΕ κατά της υπ’ αριθμ.140200/27.5.2009 Κ.Υ.Α., με την οποία εγκρίθηκαν, λόγω αλλαγής της χάραξης, οι νέοι περιβαλλοντικοί όροι του έργου και η συζήτηση της προσφυγής θα γίνει το Μάρτιο του 2012.
ε) Οι εκπτώσεις που δόθηκαν στο διενεργηθέντα διαγωνισμό δημιουργούν υπόνοιες χειραγώγησης του διαγωνισμού, ενώ η έκπτωση του μειοδότη είναι μόλις 16,50%, πολύ χαμηλότερη από τα ποσοστά στα οποία κυμαίνονται οι εκπτώσεις σε παρόμοια έργα ( άνω του 30% και φτάνουν μέχρι και 50% ).
στ) Υπήρξαν δημοσιεύματα για «οσμή» σκανδάλου και «προσυνεννόηση» των εργολάβων που συμμετείχαν στο διαγωνισμό.
ζ) Ακόμη κι αν δοθεί παράταση της προθεσμίας επιλεξιμότητας των δαπανών του, όπως ισχυρίζεται η ΕΡΓΟΣΕ, λόγω των παραπάνω β), γ) και δ), δεν είναι δυνατό να ολοκληρωθεί εντός της συμβατικής του προθεσμίας ( 30 μήνες), οπότε η χρηματοδότησή του από Ευρωπαϊκούς πόρους είναι βέβαιο ότι θα τεθεί υπό αμφισβήτηση και θα φορτώσει, στην κρίσιμη για τη χώρα μας οικονομική συγκυρία, με πρόσθετα βάρη τον Εθνικό μας προϋπολογισμό.
Μετά τις παραπάνω αποκαλύψεις του κ. Νικολόπουλου, δημιουργείται μεγάλο θέμα για τη Διοίκηση της ΕΡΓΟΣΕ και προσωπικά για τον Διευθύνοντα Σύμβουλο αυτής κ. Πετρόπουλο, ο οποίος επιμένει, παρά τα παραπάνω προβλήματα, στην προώθηση της υπογραφής μιας σύμβασης, η διαχείριση της οποίας είναι βέβαιο ότι θα γίνει προβληματική και σε βάρος του Δημοσίου συμφέροντος. Σημειωτέον, ότι, ενώ είχαν κινηθεί από τον προηγούμενο Υπουργό Υποδομών κ. Ραγκούση οι διαδικασίες αντικατάστασης του κ. Πετρόπουλου και η καταληκτική ημερομηνία εκδήλωσης ενδιαφέροντος ήταν η 4η Νοεμβρίου 2011, ο κ. Πετρόπουλος εξακολουθεί να παραμένει στη θέση του.
Ως εκ τούτου, προκύπτει εύλογα το ερώτημα, γιατί ο κ. Ραγκούσης κίνησε τις διαδικασίες αντικατάστασης του κ. Πετρόπουλου και γιατί ο νέος Υπουργός κ. Βορίδης φαίνεται να αναθεωρεί την απόφαση του προκατόχου του; Μήπως η απάντηση στο ερώτημα δίνει εξήγηση στο μυστήριο της μετακίνησης από το Υπουργείο Υποδομών του κ. Ραγκούση, ο οποίος είναι ο μόνος πρωτοκλασάτος Υπουργός της Κυβέρνησης Παπανδρέου, που έχασε το Υπουργείο του; Μήπως η στάση του κ. Ραγκούση για την υπογραφή της παραπάνω σύμβασης, καθώς και άλλων συμπληρωματικών συμβάσεων, που προωθούνταν από τον κ. Πετρόπουλο, ήταν αυτό που ενόχλησε τους μεγαλοεργολάβους της ΕΡΓΟΣΕ και «φρόντισαν» για την αντικατάστασή του από τον κ. Βορίδη, ο οποίος με τη σειρά του «φροντίζει» για την παραμονή του κ. Πετρόπουλου στη ζωτική για τα συμφέροντά τους θέση του Διευθύνοντος Συμβούλου της ΕΡΓΟΣΕ;
