Διάκριση για μαθήτρια του 1ου Γυμνασίου Ναυπάκτου

Ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα του ΣΤ΄ ποιητικού διαγωνισμού που προκήρυξε η Εταιρεία Λογοτεχνών Νοτιοδυτικής Ελλάδας με την ευκαιρία των εορταστικών εκδηλώσεων για την «Παγκόσμια ημέρα ποίησης» και την επέτειο των «150 χρόνων από τη γέννηση και 80 από το θάνατο του ποιητή Κωνσταντίνου Καβάφη».

ΒΡΑΒΕΙΑ ΜΑΘΗΤΩΝ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ:
Το Α΄ Βραβείο θα απονεμηθεί στη μαθήτρια της Γ΄ τάξεως του 1ου Γυμνασίου Ναυπάκτου Μαντώ-Όλγα Τσάτσου με το ψευδώνυμο «Madolia steel» για το ποίημα της «ΥΠΑΤΙΑ» .

Τα βραβεία και οι έπαινοι θα απονεμηθούν τη Δευτέρα 17 Μαρτίου και ώρα 7μ.μ. κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων της Εταιρείας Λογοτεχνών για την Παγκόσμια ημέρα ποίησης στην αίθουσα της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Πατρών.
Το ποίημά της το εμπνεύστηκε από την ταινία «Αγορά» του 2009, ένα ιστορικό έργο στην Ρωμαική Αίγυπτο, Αλεξάνδρεια που διηγείται την ιστορία της διάσημης φιλοσόφου και μαθηματικού, Υπατίας. Η Υπατία ως πνεύμα αναζήτησης και αμφισβήτησης εκείνη την εποχή ενέπνευσε τη Μαντώ-Όλγα Τσάτσου να γράψει ένα ποίημα για το φετινό διαγωνισμό.
Το ποίημα της Μαντούς-Όλγας Τσάτσου:

ΥΠΑΤΙΑ

Η μαύρη τρύπα που με εξαφάνισε δεν ήταν αντιύλη δεν ήταν το κενό. Ήταν η ορμή που μου αφάνισε μ’ανάποδο δεσμό, κάθε τι ορατό.

Της γνώσης μου το σταγονίδιο μεσ’του Θεού το σωματίδιο , μεταλλαγμένο το γονίδιο μαγνητισμένο άρμα.

Με κβάντα που χοροπηδούν που θέλουν να ξαναενωθούν και στο Σεράπιο να βρεθούν μ’ένα μεγάλο άλμα.

Η μαύρη τρύπα που με καταβρόχθισε δεν ήταν αντιύλη δεν ήταν το κενό. Ήταν η γνώση που με ώθησε στο άδειο να χαθώ, με έναν πειραματισμό.

Εκεί στον επιταχυντή τ’αδρόνια σε μια στιγμή είδαν τον παρατηρητή να θέλει να με σώσει.

Κι απ’τήν λαχτάρα την πολλή νετρόνια συγκομιδή κάναν απέραντη γραμμή το χάσμα να εξοντώσει.

Η μαύρη τρύπα που με εξαΰλωσε δεν ήταν αντιύλη δεν ήταν το κενό. Η φιλοσοφία μου αφαίρεσε φορτίο ηλεκτρικό, το σύμπαν που αγαπώ.

Το αίνιγμα και η πύρωση μεσ’την υπερσιδήρωση, διωγμός σε κάθε αντίρρηση και καύση στα φωτόνια!

Μ’αυτόν τον πειραματισμό τ’αστέρια μου όταν μετρώ και με θυσίας καταιγισμό αγρύπνησα στα χρόνια.

Πώς θα σωθώ και πώς θα βρω σ’αυτόν τον λιθοβολισμό του κόσμου την απάτη;

Στην Αλεξάνδρεια που ζω, βρήκα συμπαντικό κενό και έλλειψη … στην αγάπη.

lepantomag.gr