Η Ιστορικός Τέχνης Ελευθερία Δελαζάνου κάτω από τον τίτλο “Le son du silence (Ο ήχος της σιωπής)” περιγράφει τη δουλειά του Κωνσταντίνου Πάτση:
“Ο άνθρωπος είναι πολύ πιο κοντά στην αλήθεια της ζωγραφικής,
παρά η εξήγηση που θα του δώσει κάποιος άλλος.
Άλλωστε, η δυσκολία δεν είναι τόσο στο να καταλάβει κανείς τι παριστάνει ένα έργο,
αλλά στο να παραδεχτεί πως αυτό που αισθάνεται ο ίδιος
είναι και το πλησιέστερο προς το νόημα του έργου.”
Γιάννης Τσαρούχης
Ο ήχος, ως μια αλληλουχία ακουστικών κυμάτων, αποτελεί την έμπρακτη καταγραφή της ζώσας κατάστασης. Ο ήχος συνοδεύει μια διαδικασία που βρίσκεται σε εξέλιξη, που υφίσταται, που είναι υπαρκτή, που ζει… Η σιωπή, αντίθετα, ως έννοια υπονοεί την ανυπαρξία ήχου άρα και ζωής και μπορεί να γίνει συνώνυμο της στασιμότητας, της ανοχής, του τέλους, του θανάτου… Πώς όμως είναι δυνατόν να συνυπάρχουν δυο αντίθετες ενέργειες μέσα στην ίδια κατάσταση;
Σε αυτό το δίλλημα έρχεται ν’ απαντήσει με το καλλιτεχνικό του έργο ο Κώστας Πάτσης, ένας νέος δημιουργός που, όπως έχει φανεί και στο πρόσφατο παρελθόν, αρέσκεται στο να πραγματεύεται και να επεξεργάζεται έννοιες με συγκρουσιακό-πολλές φορές-χαρακτήρα όπως αφαίρεση-παράσταση, αρμονία-αναρχία, ζωή-θάνατος. Πάνω σε αυτή τη λογική του δίπολου στηρίζεται και η θεματική της έκθεσης, με την πραγμάτευση της σχέσης ήχου-σιωπής να αποκτά περισσότερο συλλογικό χαρακτήρα-ως συλλογικό βίωμα-, αποτραβηγμένη από κάθε έννοια ατομικότητας. Αυτή η σχέση γίνεται φανερή τόσο στη δομή του εκάστοτε έργου όσο και στη γενικότερη δομή της ίδιας της έκθεσης η οποία έχει περισσότερο χαρακτήρα ζωγραφικής εγκατάστασης παρά μιας απλής παράθεσης ζωγραφικών εικόνων. Το κάθε έργο χωριστά, ως αυτόνομη ύπαρξη, διακρίνεται από μια συνθετική-και ορισμένες φορές χρωματική-αυστηρότητα η οποία επιτείνεται ακόμα περισσότερο εξαιτίας της θεματικής του επιλογής. Καθημερινές ενέργειες και καταστάσεις εγκλωβίζονται μέσα στα όρια του τελάρου, με τις ίδιες τις ανθρώπινες φιγούρες να νοούνται περισσότερο παρά να υφίστανται.
Η απόλυτη σιωπή που αναδύουν μεμονωμένα τα έργα του Πάτση, έρχεται να διαρρηχτεί μέσα από την «νοητή» ένωσή τους μέσα στο χώρο ως ενιαία δημιουργία. Ο ατομικός χαρακτήρας του κάθε έργου παραμερίζεται μπροστά στο σύνολο, αποκτώντας ταυτόχρονα έναν ενεργό ρόλο μέσα σε αυτό. Κάθε έργο λαμβάνει νέο ρόλο εξαιτίας της επενέργειας των διπλανών του. Η σιωπή χάνεται και τη θέση του παίρνει ο ήχος, ένας «ζωγραφικός» ήχος, προϊόν τόσο του ίδιου του υλικού όσο και των θεμάτων του. Η χρωματική αυστηρότητα δίνει τη θέση της σε μια χρωματική πολυφωνία ενώ οι μεμονωμένες καθημερινές καταγραφές συνθέτουν ένα πολύμορφο πάζλ μιας πολυδιάστατης καθημερινότητας, όπως διαγράφεται άλλωστε η πραγματικότητα του κάθε ανθρώπου.
Ο ήχος της σιωπής είναι ο ήχος που δημιουργούν οι «σιωπηλές» μορφές ως σύνολο, θυμίζοντάς μας την υπέρτατη ανάγκη που έχουμε για τον «άλλον», για το ρόλο μας μέσα στο σύνολο της κοινωνίας, για τη σιωπή του καθενός μας που αν αυτή ενωθεί με τη σιωπή του «άλλου», μπορεί να γίνει τόσο εκκωφαντική και τόσο απόλυτα «οδυνηρή» ώστε να μεταβάλει την ίδια της την πραγματικότητα.
Διάρκεια έκθεσης: 10 Οκτωβρίου – 9 Νοεμβρίου 2013
Ώρες λειτουργίας: Τρίτη Πέμπτη Παρασκευή 10.00 – 14.00 & 18.00 – 21.00
Τετάρτη Σάββατο 10.00 – 14.00
Κυριακή & Δευτέρα κλειστά
Σύντομο Βιογραφικό Σημείωμα
Γεννήθηκε το 1981 στα Ιωάννινα. Το 2001 πέτυχε την εισαγωγή του στη Σχολή Καλών Τεχνών, Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Α.Π.Θ. Τα δύο πρώτα χρόνια των σπουδών του φοίτησε στο εργαστήριο του Ευάγγελου Δημητρέα. Η φοίτηση συνεχίστηκε στο εργαστήριο του Μάκη Θεοφυλακτόπουλου, απ΄ όπου και αποφοίτησε τον Ιούνιο του 2006 με άριστα.
Έχει κάνει δυο ατομικές εκθέσεις ενώ έχει πάρει μέρος σε πολλές ομαδικές (επιλογή): Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Θεσσαλονίκης (2005), Μπέι Χαμάμ-Λουτρά Παράδεισος, Θεσσαλονίκη (2006), Πεδίο Δράσης Κόδρα (2006), Έκθεση Αποφοίτων της Σχολής Καλών Τεχνών 2005-2006, Μ.Μ.Σ.Τ. (2006), καθώς και στην Μπιενάλε των Ανωτάτων Σχολών Καλών Τεχνών στην Κρήτη, όπου και βραβεύτηκε. Επίσης, έλαβε μέρος στις ομαδικές εκθέσεις (επιλογή):
Έκθεση φοιτητών της Σχολής Καλών Τεχνών, Αίθουσα Τέχνης Πάτση Ιωάννινα (2004), “10 + 1 καλλιτέχνες”, Aίθουσα Tέχνης Πάτση, Ιωάννινα, (2006), καθώς και στην έκθεση των έργων της Μπιενάλε των Ανωτάτων Σχολών Καλών Τεχνών στο Σύνταγμα (μετρό Αθηνών), ομαδικές εκθέσεις στο Τορόντο και άλλες πόλεις του Καναδά, στο κέντρο σύγχρονης τέχνης “Ήλιος” Νεάπολη Θεσσαλονίκης (2007) και σε ομαδικές εκθέσεις στην γκαλερί Zina Athanasiadou με την οποία συνεργάζεται μέχρι και σήμερα.
Έργα του υπάρχουν στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Φλώρινας, στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, στη συλλογή του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, συλλογή Μπέλτσιου και σε πολλές ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα.
Ζει και εργάζεται στα Ιωάννινα. Από το 2008-2010 ολοκληρώνει μεταπτυχιακές σπουδές στην Ιστορία και Θεωρία της Τέχνης ενώ είναι μέχρι και σήμερα υποψήφιος Διδάκτορας του Π.Ι. Από το 2008 μέχρι και 2011 διδάσκει ζωγραφική και ιστορία της τέχνης στο ΤΕΙ Ηπείρου. Από 2012 διδάσκει στη Βθμια εκπαίδευση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου