"Πληγώνεται επικίνδυνα η Αχαΐα στο τουριστικό της προφίλ. Από την Αιγιάλεια μέχρι τη δυτική Αχαΐα και τα σύνορα με την Ηλεία η παραλιακή ζώνη «χάνεται».
Η διάβρωση έχει «καταπιεί» τη στεριά και η Πολιτεία παρατηρεί το φαινόμενο από μακριά.. Εδώ και χρόνια, το επικίνδυνο φαινόμενο τρώει σιγά - σιγά ένα από τα δυνατά όπλα του νομού. Άλλωστε, δεν της έχουν μείνει και πολλά… Επιστήμονες και ειδικοί παρουσιάζουν κάθε χρόνο σε ημερίδες και ενημερωτικές εκδηλώσεις το ποσοστό της διάβρωσης που ολοένα μεγαλώνει «εξαφανίζοντας» περιοχές, σημεία αναφοράς, στο παραλιακό μέτωπο της Αχαΐας. Πρέπει να γίνουν έργα. Αυτό λένε όλοι στο τέλος. Και δεν έχουν άδικο. Όμως τα λόγια, δε σταμάτησαν την ερήμωση στην άλλοτε πολυσύχναστη παραλιακή ζώνη του Ρίου, στη γραφική περατζάδα των Βραχνείκων, στην παραλία του Κ. Αλισσού, στη Δύμη..
Και να πάω στην ιδιαίτερη πατρίδα μου… Εκεί κι αν πληγώνει το θέαμα. Παραδοσιακά η ανατολική πλευρά του νομού, λειτουργούσε σαν μαγνήτης στους Αθηναίους επισκέπτες. Οι παραλίες της Αιγιάλειας που ζουν, χρόνια τώρα, χιλιάδες οικογένειες αποκτούν άγρια, πρωτόγονη μορφή. Σαν το χρονικό ενός προαναγγελθέντος εγκλήματος με τίτλο «Κρανίου τόπος».. Κανένας δεν παρεμβαίνει. Χρόνια τώρα ακούμε για μελέτες που βρίσκονται έτοιμες στα συρτάρια για χρηματοδότηση. Πέρασαν τόσα κοινοτικά κονδύλια, αλλά φαίνεται ότι και αυτά, τα πήρε μαζί της η θάλασσα. Σκόρπιες αναλύσεις, διαπιστώσεις, έρευνες… σκόρπια χρήματα και προσπάθειες. Καμία, μέχρι σήμερα, οργανωμένη και εμπεριστατωμένη. Το πρόσφατο μπουρίνι που «σήκωσε» και «ξήλωσε» σχεδόν ολόκληρη την παραλιακή ζώνη της Αχαΐας στον αέρα, μας θύμισε την αναλγησία την αναγκαιότητα των έργων και μετά; Είναι επιτακτική, ζωτική ανάγκη να γίνουν έργα. Ήρθε η ώρα, να μη μείνουμε στο «πρέπει». Δεν μας παίρνει άλλο, πώς το λένε; Τα περιθώρια που αφήνει η κρίση, δεν επιτρέπει χαλαρή αντιμετώπιση σε ένα ζήτημα που αφορά τη ζωή μας. Τη συνέχιση της ύπαρξής μας. Ήρθε η ώρα να ξυπνήσουμε την Πολιτεία. Δεν θα περιμένουμε άλλο".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου